پس از بسته شدن پرونده آشتی ملی، اصلاح طلبان گفتگوی ملی را راهی برای غلبه بر اغتشاشات و اختلافات داخلی   دانستند. در همین راستا محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید مجلس تاکید کرد:« پیام حوادث اخیر در کشور بسیار روشن و واضح است و ضرورت گفت‌وگو را نشان می دهد. ما باید به واسطه جریانات سیاسی و اشخاص تاثیرگذار در کشور، از طریق اجماعی ملی، چالش ها و مشکلاتی را که در بخش های مختلف داریم؛ برطرف کرده یا کاهش دهیم.»

اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس جمهور هم چندی پیش با بیان این مطلب که «راه حل مسائل کشور، وحدت، انسجام و راه‌اندازی گفت‌وگوی ملی است» بر لزوم اجرایی شدن این طرح تاکید کرد. او گفت «دوران حذف سپری شده و باید با یکدیگر گفت‌وگو کنیم، گفت‌وگو بین جریان‌های سیاسی و گفت وگوی ملی بین اقوام.»

طرح این موضوع اگرچه در ابتدا انتقادات رقیب را به دنبال داشت اما گویا حالا این اصولگرایان هستند که از گفتگوی ملی حمایت می کنند و معتقدند سال 97 فرصتی مناسب خواهد بود برای انجام آن . حسین کنعانی مقدم فعال سیاسی اصولگرا دراین باره به امید صلح می گوید: در سال 97 میان گروههای سیاسی و جریان های مختلف گفتگوی ملی آغاز خواهد شد . این یک نویدی را می دهد برای اینکه اختلافاتی که وجود دارد به سمت حل و فصل برود. او معتقد است: سال آینده سال پر تغییری در زمینه های مختلف از جمله در سیاست داخلی، اقتصاد و صحنه بین المللی خواهد بود. به نظر می رسد جناح بندی های سیاسی که در کشور داریم به این نتیجه می رسند که بدون همدیگر نمی توانند برای حل مشکلات و معضلات کشور کاری از پیش ببرند.

ادامه گفتگو را بخوانید :

اگر بخواهید تحلیل داشته باشید از فضای سیاسی کشور در سال 96 نقاط ضعف و قوت این فضا را چطور ارزیابی می کنید؟

با توجه به اینکه در سال96 انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم برگزارشد؛ما شاهد شور و شوق انتخاباتی ، رقابت های انتخاباتی و حتی چالش های انتخاباتی بودیم . این شرایط معمولا در کشورهایی که انتخابات واقعی برگزار می شود به وجود می آید. خوشبختانه در سال 96 با مشارکت حداکثری مردم یک رقابت سنگین بین نامزدهای انتخاباتی صورت گرفت و تکلیف قوه مجریه مشخص شد در عین حال که ما در سال جاری بحران های زیادی را پشت سر گذاشتیم . بنده معتقدم سال 96؛سال عبور از بحران ها بود . حوادث طبیعی چون زلزله ،غرق شدن کشتی سانچی و سقوط هواپیما در یاسوج ، آتش سوزی ها و ناآرامی هایی که اتفاق افتاد همه حاکی از این است که کار بزرگی در کشور ما شکل گرفته بود لذا خواه ناخواه پس لرزهایی را هم به دنبال داشت . حضور مردم در صحنه خصوصا در تظاهراتی که در دی ماه و بهمن ماه انجام شد و حضور میلیونی مردم در انتخابات ما را به سلامت از بحران ها خارج کرد. بنابراین می توانیم بگوییم سال 96؛سال پرالتهاب و بحرانی بود که همه امتحان خودشان را در مقاطع مختلف پس دادند.پس باید امید داشته باشیم سال آینده سال پربرکت و پر از شور و نشاط و شادی باشد . این وعده خدا حق است که می فرماید :« إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا» پس از هر سختی آسانی است. لذا باید منتظر باشیم تا چالش هایی که در سال 96داشتیم تبدیل به فرصت هایی برای سال 97 شود .

در بحران های پیش آمده چقدر جریان های سیاسی را دخیل می دانید؟

گروهها و احزاب سیاسی هم در انتخابات باعث مشارکت سیاسی مردم شدند و شور انتخاباتی ایجاد کردند و هم در ناآرامی ها با مواضع عاقلانه ای که گرفتند عملا آبی بر آتش ناآرامی ها ریختند و بخوبی امتحان خود را پس دادند.بنده معتقدم شاید یکی از دلایلی که توانستیم در سال 96 از بحران ها عبور کنیم همراهی گروههای سیاسی، احزاب و تشکل ها با حاکمیت در دفاع از کشور بود که موفق شدیم بحران ها را پشت سر بگذاریم.

اما باتوجه به نزدیک بودن دولت و مجلس به اصلاح طلبان، بخشی از اصولگرایان تلاش کردند نشان دهند عملکرد ضعیف این دو قوه موجب بروز بحران و ناآرامی در کشور شد. شما موافق این نظر هستید؟

در هر حاکمیتی کسانی هستند که عملکردها را نقد می کنند لذا نقد کردن به معنای مخالفت کردن نیست .انتقاد شاید وسیله ای باشد برای کمک کردن به دولت تا کارآمدی آن بالا برود. مردم کارآمدی دولت  را نسبت به مطالباتشان مقایسه می کنند بنابراین اگر ببینند دولت کارآمد است قطعا حمایت بیشتری از آن خواهند کرد . در غیر اینصورت تلاش می کنند با نقد یا ابزارهای قانونی چون استیضاح ،سوال و برگزاری میتینگ نظراتشان را به دولت بگویند . این رفتار به معنای این نیست که رقابت های انتخاباتی باید بعد از انتخابات ادامه پیدا کند. ما به عنوان اصولگرایان معتقدیم که باید بعد از انتخابات رقابت ها را کنار گذاشت و دست به دست هم داد تا مشکلات مردم را حل کرد. اینکه فکر کنیم با زمین زدن دولت پیروز رقابت های سیاسی هستیم فکر اشتباهی است که دشمن می تواند از آن بهره برداری کند.

شما عملکرد دولت را به عنوان یک چهره اصولگرا چطور ارزیابی می کنید ؟

دولت در ایجاد فضای آرام برای اقدامات اجرایی کشور موفق بوده است. هم با نماینده های مجلس تعامل خوبی داشته و هم به نظر می رسد که با دیگر قوا به دنبال ایجاد تنش و اصطحکاک نبوده است. شاید یکی از دلایلی که در ماههای اخیر دولت کمتر مورد تهاجم سیاسی قرار می گیرد این است که مسوولیتهای اجرایی سنگینی را بر عهده داشته و عبور از بحران های اقتصادی در کشور با مدیریت دولت صورت گرفته است. به نظر می رسد دولت تا حدودی توانسته مدیریت خودش را در امور اجرایی کشور به اثبات برساند اما اینکه نتیجه این مدیریت کارآمدی بوده است را باید از افکارعمومی نظرسنجی کرد.

در شرایط فعلی با استیضاح وزرای دولت موافقید ؟

این حق نمایندگان مجلس است که از مدیران اجرایی کشور که نتوانسته اند به وعده ها و شعارهایشان عمل کنند سوال، استیضاح یا بازخواست کنند. هرچند که باید محدودیت ها، مشکلات و موانع را هم در نظر گرفت. به صرف اینکه ما فریاد مخالف بزنیم . مشکلی حل نمی شود. بعد هم به نظر می رسد استیضاح زمان خاص خودش را دارد لذا کسانی که دنبال اجرای آن هستند باید ببینند مشکل با استیضاح حل می شود یا فقط صورت مساله را پاک می کند. به نظر می رسد ما در اینجا فقط صورت مساله را پاک می کنیم . بعید است که بشود مشکلی را از این طریق حل کرد.

پس شما استیضاح ها را بی نتیجه می دانید؟

بنده نه زمان استیضاح ها را مناسب می بینم نه شیوه آن را و نه اینکه ما با استیضاح مشکلی را حل می کنیم .همانطور که گفتم “استیضاح” فقط صورت مساله را پاک می کند .

فکر نمی کنید این استیضاح ها بیشتر سیاسی است؟

هر استیضاح دو جنبه دارد؛ یکی بحث کارآمدی است و دیگری ممکن است موضوع عقبه های سیاسی باشد .البته به نظر می رسد مجلس در رای دادنش موفق بوده و بیشتر به کارآمدی توجه می کند.

به هر حال بنده معتقدم استیضاح ها به نتیجه نمی رسد و شاید یک نوع کیسه کشی باشد تا استیضاح .

یعنی برای آرام کردن افکارعمومی است؟

گویا می خواهند خواسته هایی که نماینده ها دارند را به وزرا تحمیل کنند.

این موضوع می تواند موجب اقناع افکارعمومی شود؟

اگراستیضاح منجر به نتیجه و حل مشکل شود مردم خوشحال خواهند شد. اما اگر استیضاح فقط یک مانور سیاسی برای تسویه حساب های سیاسی باشد مردم ناراحت خواهند شد. بالاخره مردم به دولت رای داده اند لذا توقع دارند تقویت شود. دولت هم اختیار دارد وزرایش را انتخاب کند و از آنها پرسش و پاسخ کند. البته بهتر بود رییس جمهور به این نتیجه می رسید که وزرای ضعیف را کنار بگذارد تااینکه مجلس وارد عمل شود.

شما اشاره کردید به ناآرامی هایی که در ماههای اخیر فضای سیاسی کشور را با بحران مواجه کرد.برخی بر این باورند که جریان رقیب آقای روحانی در بروز این شرایط نقش داشتند و نارضایتی ها و ناآرامی ها را دامن زدند؟

این را نمی پذیریم که جریان سیاسی عاقلی در کشور باشد که با ایجاد بحران بخواهد تسویه حساب سیاسی کند.اگر چنین جریانی در کشور باشد باید با آن مقابله کرد کسی که بخواهد منافع ملی، امنیت ملی و انسجام ملی را به خاطر رقابت های سیاسی به خطر اندازد از ضد انقلاب بدتر است .

فضای سیاسی کشور را در سال 97 چطورمی بینید؟

سال آینده سال پر تغییری در زمینه های مختلف از جمله در سیاست داخلی، اقتصاد و صحنه بین المللی خواهد بود. سال شناوری را بنده پیش بینی می کنم که مرتبا تلاطم های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی خواهد داشت. اگر مدیریت ما درست باشد این تلاطم ها را تبدیل به موج هایی برای مقابله با دشمن خواهیم کرد.

تغییردر سیاست داخلی چگونه صورت می گیرد؟

به نظر می رسد جناح بندی های سیاسی که در کشور داریم به این نتیجه می رسند که بدون همدیگر نمی توانند برای حل مشکلات و معضلات کشور کار را از پیش ببرند.

یعنی چپ و راست در هم ادغام می شوند؟

به نظر من در سال 97 میان گروههای سیاسی و جریان های مختلف گفتگوی ملی آغاز خواهد شد . این یک نویدی را می دهد برای اینکه اختلافاتی که وجود دارد به سمت حل و فصل پیش برود .

اما خیلی سران و بزرگان اصولگرا رغبتی به گفتگوی ملی با جناح رقیب ندارند؟

من خودم بعد از حوادث اخیر این موضوع را در جلسه ای که در وزارت کشور بود، مطرح کردم و پیشنهاد دادم که چگونه احزاب باهم بنشینند و گفتگوی ملی شکل بگیرد. نظری که وجود داشت این بود که بنده هم گفتم گفتگوی ملی با آشتی ملی فرق می کند و ما با آن مخالفیم . چون ملت با حاکمیت قهر نکرده است که بخواهد آشتی کند. جریان های سیاسی هستند که باید بنشینند و باهم اختلافاتشان را حل کنند.دلیل مخالفت ما روی عنوان و محتوای این مباحث است. چون آشتی ملی یعنی اینکه مردم قهر کردند حالا ما باید برویم و آنها را آشتی دهیم . در حالی که ملت ما نشان داده اند از نظام حمایت می کنند و هیچگونه قهری وجود ندارد این اختلافات سیاسی است که برای حل آن احزاب باید بنشینند گفتگو کنند و مسائل را باهم حل کنند.

با این تفاسیرسال 97 سال «گفتگوی ملی» است؟

بنده چند مساله را برای سال آینده پیش بینی می کنم و معتقدم این ضروتها وجود دارد؛ 1- گفتگوی ملی دغدغه سیاسی است 2- پرداختن به مسائل اجتماعی و پاسخ دادن به مطالبات مردم 3- امنیت اقتصادی برای توسعه سرمایه گذاری در کشور 4- گسترش روابط با همسایگان .