حجت الاسلام رسول رضایی، پژوهشگر حوزه علمیه اصفهان

سیاست یک بام و دو هوا ، استانداردهای دوگانه ، موج سواری و هوچیگری سیاسی برخی افراطیون مدعی اصلاح طلبی به هوای انتقام گرفتن از مجلس ۲۹۰ نفره، همان قدر محکوم است که حاشیه امنیت تراشیدن برای یک نماینده مجلس انقلابی در صورت ارتکاب جرم و سیلی زدن به صورت یک پلیس راهنمایی رانندگی.

۱_ همه میدانیم که بعضی امور زشت و ناپسند هستند ، و برخی امور زشت تر و ناپسند تر . به عنوان نمونه وارد شدن به مسیر خط ویژه اتوبوس و دست بلند کردن به روی مامور قانون (اگر بوده) ، مسلما امری زشت و قبیح است، اما اگر کسی که نماینده مردم در مجلس قانونگذاری است مرتکب این رفتار مجرمانه شود، امری زشت تر و قبیح تر قلمداد خواهد شد؛ و عقلانیت حکم میکند که در توبیخ و مجازات چنین کسی نباید مجامله و معامله و امهال کرد. روایات متعدد سختگیریهای امیرالمومنین علیه السلام نسبت به کارگزاران خاطی دولتش موید اهمیت رعایت عدالت و مساوات در جامعه است .

فضاسازی رسانه ای و سیاسی کاری با استاندارد های دوگانه، همیشه امری محکوم و مذموم است، خواه توسط این جناح باشد یا آن جناح. اما متاسفانه به نظر میرسد که برخی ورشکستگان سیاسی و اشرافیت مدعی اصلاح طلبی و اعتدال قصد دارند تا از این آب گل آلود ماهی گرفته، و با موج سواری سیاسی از این ماجرا، به لجن پراکنی و عقده گشایی علیه مجلس انقلابی مشغول شده، و دیدگاه مردم را نسبت به خدمات و کارهای مفید صورت گرفته مجلس یازدهم در این چند ماه اخیر مخدوش نمایند.

از این رو ملت شریف ایران باید حافظه تاریخی خود را بازیابی و ریکاوری کرده، و به خاطر بیاورند که از مجلس ششم تا مجلس دهم، چگونه برخی مدعیان بی صداقت اصلاح طلبی، کوشیدند برای برخی منسوبین و نمایندگان هم قبیله ای خود، با وجود اثبات جرم، حاشیه امنیت بسازند و از مواخذه فراری شان دهند.

ملت فهیم ایران برای اینکه از قضاوتهای عجولانه در قضیه “سیلی خوردن یک پلیس” احتراز نمایند و در دام سیاسی کاری و عملیات روانی رسانه ای روزنامه های زنجیره ای نیفتند، باید دقت کنند که جماعت اغتشاشگر و تحریک شده به وسیله سران اصلاحات ، چگونه در فتنه آمریکایی اسرائیلی ۸۸ ، سربازان و ماموران بی گناه پلیس را مورد ضرب و شتم قرار داده ، برهنه شان کردند و حتی برخی را آتش زدند ، و سران اصلاح طلبی از یک عذرخواهی ساده هم دریغ کردن. اما حالا برخی از این جماعت غربگرا، اشک تمساح برای هتک حرمت مامور نیروی انتظامی میریزند ، که هنوز هم وقوع جرم ثابت نشده است.

۲_ چند روزی است که در فضای مجازی و رسانه ها صحبت بر سر اینست که یک نماینده مجلس انقلابی با ورود نابجا به خط ویژه اتوبوسرانی مرتکب عمل خلاف قانون شده، و سپس به صورت مامور قانون نیز سیلی زده است. مسلما این اتهام میبایست توسط مسئولین مربوطه مورد بررسی و راستی آزمایی قرار گفته، و از پیش داوری و قضاوتهای عجولانه در این باره به شدت پرهیز شود، و در صورت اثبات حتما جای مواخذه و مجازات قاطعانه و بدون تبعیض دارد. بنظر می آید که واقعیت ماجرا آنست که برخی ورشکستگان سیاسی و مدعیان اصلاح طلبی و اعتدال قصد دارند تا از این آب گل آلود ماهی گرفته، و با موج سواری سیاسی از این ماجرا، برای مامور نیروی انتظامی اشک تمساح ریخته، به لجن پراکنی و عقده گشایی بر علیه مجلس انقلابی پرداخته ، و با یک عملیات روانی رسانه ای و با اغواگری و تحریف، ضرباتی آبدار تر از یک سیلی، به اندیشه و خرد مردم نواخته ، و یک سیاه نمایی بر علیه مجلس یازدهم که موسوم به یک مجلس انقلابی است را رقم بزنند.

۳_ مرحوم شهید مطهری درباره اهمیت برقراری عدالت و رفع تبعیضهای نابجا در جامعه ، و نقش آن در پیشگیری از زوال و انحطاط دولتها و مسئولین قائل هستند که اصلا مگر‌میشود که جامعه ای بدون اینکه بر محور عدالت و رفع تبعیض بچرخد و حقوق مردم در آن جامعه محفوظ باشد باقی بماند؟ مگر پیغمبر بزرگوار ما خودش نفرمود: ( اَلْملک یبْقی مَعَ الْکفْرِ وَ لایبْقی مَعَ الظُّلْمِ ) مفهوم کلام حضرت آنست که گر یک جامعه عادل و متعادل باشد و همه مردم اعم از مردم عادی و دولتمردان در برابر قانون و مقررات و بالسویه باشند ، چنین ملتی قابل بقا هست هرچند مردمش کافر باشند، اما گر ظلم و اجحاف در نتیجه تفاوتها و پست و بلندی‌ها و ناهمواریها در جامعه‌ای پیدا شد، بلا تردید آن جامعه باقی نمی‌ماند ، و دیر یا زود از بین رفتنی خواهد بود ، هرچند مردمش به حسب عقیده مسلمان و متدین باشند. قرآن کریم پر است از آیاتی که می‌فرماید سبب هلاک فلان قوم و فلان قوم، ظلم و تبعیض و بی عدالتی و فقدان مساوات آنها در برابر قانون بوده است.

مثلا در یک جا می‌فرماید: ( وَ ما کانَ رَبُّک لِیهْلِک الْقُری بِظُلْمٍ وَ اَهْلُها مُصْلِحونَ ) یعنی خداوند مردمی را که مصلح و اهل قسط و عدالت باشند هرگز به سبب یک ظلم هلاک نمی‌کند. مفسرین اغلب گفته‌اند این ظلم مقصود شرک است، چون شرک یکی از انواع ظلم است (اِنَّ الشِّرْک لَظُلْمٌ عَظیمٌ) یعنی خدای تبارک و تعالی مردم را به سبب کفر و شرک هلاک نمی‌کند اگر خود آنها از لحاظ روابط اجتماعی و حقوق اجتماعی، مردمی عادل بوده باشند.(رک : مطهری ، بیست گفتار ، مبحث احترام حقوق و تحقیر دنیا)

پس بنابراین یکی از معانی عدالت و مساوات آنست که همه اعضای جامعه به یک چشم دیده شده و همه را در برابر قانون و مقررات برابر در نظر گرفته شوند. برقراری مساوات در جامعه به این است که هیچ ملاحظه شخصی در کار نباشد، از نظر ملاحظات شخصی و مقامات اجتماعی ملاحظات طبقاتی و جایگاه شغلی و … همه علی‌السویه در برابر قانون باشند. کما اینکه پیغمبر اکرم صلی الله علیه و اله فرمود: “اَلْنّاسُ کاَسْنانِ المُشْطِ ” ؛ مردم در برابر قانون باید مثل دندانه‌های شانه بوده، همه با هم برابر و مساوی و بدون حق برتری و امتیاز طلبی باشند. یا فرمود: “اِنَّ رَبَّکمْ وَاحِدٌ وَ اِنَّ اَباکمْ وَاحِدٌ، کلُّکمْ مِنْ آدَمَ وَ آدَمُ مِنْ تُرابٍ”. مفهوم این روایت شریف آنست که هیچ ملاحظه شخصی و تبعیض و تفاوت و تقدمی در میان افراد جامعه در برابر قانون و مقررات جزایی و حقوقی نباید باشد. (رک : بیست گفتار، شهید مطهری، تفاوتهای بجا و نابجا)

۴_ مطمئنا سیلی زدن یک نماینده مجلس انقلابی به یک سرباز، اگر مبرهن و ثابت گردد، حتما جای مطالبه و مواخذه و مجازات و پیگیری دارد، اما در عین حال به نظر میرسد که مطالبه برخی مدعیان اصلاحات نسبت به این قضیه چندان رنگ واقعیت و بوی صداقت نداشته ، و حکایتگر اشک تمساح ریختن است ،چراکه اگر صداقتی درکار بود میبایست ابتدا نسبت به سوء مدیریتها و با برجام زدگیها و اعتماد غلط برخی دولتمردان به کدخدا ، و بی اعتنایی شان به واردات بی رویه و بی توجهی ها به ظرفیتهای عظیم داخلی، و … ابراز دلشوره و تاسف کرده و اشک حسرت بر خسارات برجام میریختند .

اما متاسفانه شاهد هستیم که بسیاری از چهره های جریان غربگرای مدعی اعتدال و اصلاح طلبی بابت سوء مدیریتهای فراوان در دولت کنونی و رکود اقتصادی بوحود آمده و تمسک برخی دولتمردان به طناب پوسیده مذاکره و بخاطر مخدوش کردن عزت این ملت بابت اتخاذ دیپلماسی التماسی شان، و … هنوز که هنوز است نه تنها اشک نمیریزند و ابراز ناراحتی و دلواپسی نمیکنند ، بلکه بابت خسارات وارده به میهن از محضر‌ملت شریف ایران یک عذرخواهی ساده هم نکرده اند، بلکه بعضا از موضع طلبکاری وارد شده، و قیافه حق به جانب هم گرفته اند!

۵_ برای اینکه میزان صداقت روزنامه های زنجیره ای و مدعیان اصلاحات در این اشک تمساح ریختن برای مامور سیلی خورده نیروی انتظامی به دست یک نماینده مجلس یازدهم مشخص گردد، و از میزان هوچی بازی رسانه ای و سیاسی کاری آنها اطلاع حاصل شود ، لطفا به نمونه های زیر دقت فرمایید:
الف _ آذر ۹۵ در اثر بی مبالاتی و تصادف دو قطار، ۴۵ زائر حرم امام رضا (ع) جان باختند. اما جناب آقای آخوندی (وزیر لاکچری و مدعی اصلاح طلبی در دولت تدبیر و امید) به جای عذرخواهی و ابراز شرمندگی به پیشگاه ملت، اینچنین سخن گفت: “چه آنهایی که کشته شده‌اند و چه آنهایی که مجروح هستند، زیرپوشش بیمه قرار دارند و از این جهت نگرانی خاصی وجود ندارد”!

ب _ چند سال پیش هنگامیکه اقشار مستضعف و محروم جامعه نسبت به سوء مدیریتهای دولت آقای روحانی اعتراض میکردند؛ وزیر بهداشت (مرد هزار میلیاردی دولت آقای روحانی) اینچنین پاسخ گفت: “فعلا مدیریت همین است، شما مردم رأی داده‌اید، پس بی خود اعصاب، روح و روان همدیگر را آزار ندهیم”!

ج _ چگونه میتوان اشک و آه و فریاد مطالبه برخی از سیاسیون را برای سیلی خوردن یک سرباز باور کرد، در حالیکه سکوت اختیار کرده بودند در آن موقعی که برخی کاخ نشینان و مدیران مناطق خوش آب و هوای تهران(از ولنجک تا لواسان و …) در دولت تدبیر و امید حقوق های نجومی میگرفتند و ادعا میکردند به خاطر شایستگی شان بوده است !!!!
جالب اینجاست که وقتی با فریاد اعتراض کوخ نشین ها و زاغه نشینان و مستضعفین مواجه شدند، دولتمردان قول دادند در اسرع وقت بساط این حقوق های نجومی را جمع کنند، اما متاسفانه بعد از گذشت چندین سال از آن ماجرا ، نه تنها شفاف سازی انجام نشد و نه تنها بساط حقوقهای نجومی برچیده نگردید ، بلکه اکنون دولت روحانی با بخشنامه سازمان برنامه و بودجه، سقف رسمی حقوق مدیرانش را به ۵۲ میلیون رسانده!!!

پرسش اصلی اینجاست که مدافعین حقوق سرباز سیلی خورده چرا از این حقوقهای نجومی و رانت خواری ها و تبعیضهای نابجا و بی عدالتی ها و عمیقتر شدن فاصله های طبقاتی و رفاه طلبی و تجملگرایی و خوی تکبر و خودبرتر بینیها و … که در دولت موسوم به تدبیر و امید دارد انجام میگیرد، ککشان هم نمی گزد! اما به قضیه مشکوک و اثبات ناشده سیلی خوردن یک پلیس توسط نماینده مجلس یازدهم اینقدر حساس و دل نگران شده اند!!!

د _ روزنامه های زنجیره ای که اکنون برای سیلی خوردن مامور قانون اشک تمساح میریزند ، کجا بودند وقتی برادر رئیس جمهور محترم در پوشش دستیار، مرتکب انواع زد و بند ها با مفسدین اقتصادی شد، و با اتکا به جایگاه برادرش مدیران بانکی را عزل و نصب میکرد؟!

سیاسی کاران و موج سواران مدعی اصلاح طلبی کجا بودند آن هنگام که برای برادر رئیس جمهور بازخواست قضایی صادر شد ، رئیس دولت نه تنها از این رسوایی بوجود آمده پوزش نطلبید ، بلکه به جای عذرخواهی، دستگاه قضایی را تهدید کرد که برادرش خط قرمز اوست! و اگر برای دستگیری اش به او نزدیک شوید اعلام جنگ میکنم! (نقل به مضمون)

ه _ سیاسی کاران امروز کجا بودند وقتی آقای آخوندی (مرد کاخ نشین و چند هزار میلیاردی در کسوت وزیر مسکن و راه و شهرسازی) ، پروژه بسیار مفید و اشتغالزای مسکن مهر را که سر پناه بالغ بر ۱۰ میلیون نفر شده بود، طرحی مزخرف خواندند!!! و هنگامی خداحافظی از وزارت، با گستاخی هر چه تمامتر اعلام کرد: افتخارم اینست و خوب کاری کردم که حتی یک مسکن هم نساختم! (نقل به مضمون)

و_ هوچی بازان و از آب گل آلود ماهی گیران امروز کجا بودند وقتی شهردار منتخبشان در تهران (جناب آقای نجفی) که سال ۹۲ عضو هیئت هفت نفره تعیین روحانی به عنوان نامزد ائتلاف اصلاحات و اعتدال بود، با پنج گلوله همسر دومش را کشت؛ اما برخی از همین موج سواران سیاسی گفتند: کُشت که کُشت، دیه اش را می دهد. خوب کرد که کشت، اصلا مقتول یک پرستو بوده و لذا حقش همین بوده است! (نقل به مضمون)

ز_ روزنامه های زنجیره ای که امروز بخاطر سیلی خوردن سرباز پلیس زانوی غم بغل کرده اند ، کجا بودند وقتی مدیران پشت میز نشین و نالایق دولت قیمت اقلام مختلف را ظرف هفت سال، شش تا نه برابر افزایش داده، و سفره مردم را به اندازه یک ششم سال ۹۲ کوچک کردند؟!!!

سیاسی کاران امروز کجا بودند وقتی بعد از این همه نابسامانی اقتصادی خودساخته و افزایش فقر و فحشا و بیکاری و سوء مدیریت و بی تدبیری و …. رئیس دفتر آقای روحانی، با اعتماد به نفس هر چه تمامتر (که سنگ پای قزوین را در جیب خود جای میدهد) گفت: “اگر هر زمانی یک دلیلی وجود داشته باشد و‌ اشتباهی در کار دولت رخ دهد، حتما از مردم عذرخواهی می‌ کنند”.! و مفهوم جمله اش این بود که هنوز که هنوز است با این همه گرانی و تورم افسار گسیخته و بیکاری و کوچک شدن سفره مردم و …. دولتمردان تدبیر و امید دلیلی و لزومی برای عذرخواهی از پیشگاه ملت ایران نمیبینند،! و الا یک عذرخواهی ساده که قابلی نداشت و حتما مینمودند!