پایگاه خبری صلح پایدار – زنان شایستگی حضور در سطوح مدیریت ارشد کشور را دارند.
   رایزنی دکتر روحانی با شخصیت ها، احزاب و گروههای سیاسی درباره کابینه دوازدهم تحلیل های متفاوتی به دنبال داشته است.برخی این رایزنی ها را به نوعی سهم خواهی  گروهها از رییس جمهور تفسیر کرده اند و برخی دیگر این رایزنی ها را موجب حمایت سیاسیون از کابینه دوازدهم دانسته اند.کابینه ای که البته همه بر فراجناحی بودن آن تاکید دارند.

دکتر محمد ناظمی اردکانی،وزیر تعاون دولت احمدی نژاد در گفتگو با «امید صلح» به بررسی این موضوع پرداخته است.

سهم خواهی از کابینه دوازدهم موضوعی است که اگرچه خیلی از سیاسیون آن را نفی می کنند اما بعضا اظهار نظرهایی مطرح می شود که گویای همان سهم خواهی نفی شده است. مثلا گفته میشود باید کابینه دوم آقای روحانی بر مبنای 24میلیون رایی باشد که به ایشان داده شده یا اینکه در چینش کابینه، 16میلیون رای رقیب آقای روحانی نباید نادیده گرفته شود.به نظر شما در انتخاب کابینه چه مساله ای باید در اولویت قرار گیرد؟

وضعیت مطلوب اداره کشور این است که همه سلایق سیاسی برای اداره کشور به حساب آیند و به نحوی مشارکت داشته باشند. و یا این ظرفیت سیاسی بعد از انتخابات به نوعی مدیریت شود .لذا لازم است درباره آرای کاندیداها تحلیل داشته باشیم.24میلیون رایی که به رییس جمهور منتخب داده شد بخشی از این آراء ایدئولوژیک است.یعنی آرایی است که چسبندگی سیاسی بالایی دارد .یا به نحوی افرادی که از لحاظ سیاسی دارای سلایق خاصی هستند رای دادند . از نگاه من عمده این رای آرای شناور است از سوی دیگر 16میلیون رای که آقای رییسی آوردند عمدتا آرای ایدئولوژیک است. بطور کلی آرای ایدئولوژیک انتظار دارند خودشان یا نمایندگانشان برای اداره کشور حضور داشته باشند.اما آرای شناور چنین انتظاری ندارند! نمایندگان سیاسی این 16میلیون رای، انتظار ندارند که در کابینه حضور داشته باشند. اما انتظار دارند، مطالباتی که برای مردم نمایندگی می کردند این مطالبات برآورده شود. و یا اینکه اگر به نحوی در اداره کشور نقش داشته باشند. بهتر می توانند آن مطالبات را پیگیری کنند و به منصه ظهور و عمل برسانند. و بحق است که چنین انتظاری داشته باشند. چه بسا که این مساله را پیگری هم می کنند. ضمن اینکه پیگیری بعدی آنها برای انجام مطالبات به نوعی با ایجاد دولت در سایه باشد که البته در کشور ما تجربه سیاسی چندانی در این زمینه نداریم.دولت در سایه اگر خوب مدیریت شود می تواند تبعات مثبتی به دنبال داشته باشد.به طوری که برای پیگیری مطالبات از نقد عملکرد شروع می شود. بنابراین به دو صورت می توان به این سوال پاسخ داد؛ یکی اینکه کابینه فراجناحی باشد .نمایندگان رقیب به نحوی در اداره کشور سهیم شوند که فکر نمی کنم چنین ظرفیتی درحال حاضر از سوی رقیب پیروز وجود داشته باشد. در غیر اینصورت ظرفیت سیاسی کشور به نحوی مدیریت شود که دولت مستقر بتواند مشی خود را دنبال کند و مطالبات مردم را برآورده نماید.مناظره ها آنطور که نشان می داد بسیاری از مطالبات مشترک بود.امکان مدیریت ظرفیت سیاسی کشور وجود دارد. از طرفی با سازمان دادن دولت در سایه می توان از طریق نقد عملکرد و در جاههایی که به نحوی مشارکت طلبیده می شود به دولت مستقر کمک کرد تا بتواند اهدافی که مشترک بوده را به خوبی محقق نماید.

اگر آقای رییسی، رییس جمهور می شد اصولگرایان حامی ایشان یا حتی شخص ایشان اجازه ورود اصلاح طلبان و منتقدان خود را به کابینه دوازدهم می دادند؟

در مناظره ها یا صحبت ها بعضا مطرح می شد که همه ظرفیتهای سیاسی کشور پای صندوقهای رای بیایند و بعد از صندوق هم این ظرفیت سیاسی به حساب بیاید .این موضوع را باید در عملکرد گذشته افراد دید که وقتی قدرت را در اختیار داشتند از دیگر سلایق سیاسی در اداره کشور حمایت و استفاده کرده اند یا نه.این  مساله را باید در گذشته آنها دید. لذا اینکه من الان بگویم اگر آقای رییسی پیروز انتخابات بود این اتفاق می افتاد شاید دور از ذهن باشد و شما اقناع نشوید.

برخی معتقدند عملکرد آقای قالیباف در شهرداری تهران یا منش آقای رییسی به گونه ای بوده که آنها درصورت پیروزی کابینه فراجناحی تشکیل نمی دادند و اصلاح طلبان همچون دوران هشت ساله دولت احمدی نژاد از صحنه سیاسی کشور کنار گذاشته می شدند؟

در حوزه شهرداری هردو طیف سیاسی حضور پررنگی در شورای شهر تهران داشتند بطوریکه انتخاب شهردار با یک یا دو رای تعیین کننده بود و شهر با دو سلیقه سیاسی که وجود داشت اداره می شد.

باتوجه به اینکه کاندیداهای اصولگرا در انتخابات 96به عنوان نماینده این جریان موضع گیری تندی علیه آقای روحانی داشتند و با زیر سوال بردن مدیریت ایشان براین موضوع تاکید داشتند که یک حرکت مثبت هم در دولت یازدهم انجام نشده آیا اصولگرایان با چنین دیدی می توانند در کابینه حضور داشته باشند و برای موفقیت دولت و اجرای  برنامه های آقای روحانی مثمر ثمر باشند؟

اصولگرایان انتظاری برای حضور در کابینه را ندارند. ببینید؛ به نظر من درانتخابات چون فضا به سمت دو قطبی شدن پیش رفت آن وضعیت به وجود آمد. اگر در انتخابات از نگاه سیاسی واجتماعی  دو قطبی نمی شد شرایط برای همکاری بیشتر مسیر بود .ضمن اینکه تا جایی که من اطلاع دارم اصولگرایان بیشتر منتقد عملکرد دولت در حوزه اقتصادی بودند .درواقع با توجه به تاکتیکی که دشمن برای پیشبرد اهداف خودش دارد منتقدان می گفتند ما از لحاظ اقتصادی باید بنیه قوی داشته باشیم تا حربه های دشمن کمتر موثر واقع شود. از یک طرف بحران بیکاری ناشی از رکود اقتصادی را شاهدیم. که این بحران اقتصادی به بحران اجتماعی هم دامن می زند لذا می بایست به گونه ای عمل کنیم که ضعف های موجود برطرف شود.ظرفیتهای کشور هم، به نحوی است که می توانیم از لحاظ اقتصادی روی پای خودمان بایستیم و دشمن را از این حیث ناامید کنیم. دشمن می خواهد از طریق چالش اقتصادی، نارضایتی سیاسی- اجتماعی ایجاد کند این مساله ای بود که آقای روحانی هم قبول داشت .این نقطه مشترک دو طرف بود. لذا اگر انتخابات به همین سمت و سو مدیریت می شد و پیش می رفت قطعا همکاری ها در شرایط حاضر بهتر می شد . باتوجه به معضلات زیادی که وجود دارد نیاز است عزم ملی برای حل معضلات اقتصادی کشور به وجود بیاید. اگر فضا اینگونه پیش می رفت قطعا مشارکت در اداره کشور بالاتر می رفت اما اینکه فضا دو قطبی شد و شرایط اینگونه پیش آمد لذا همکاری ها کمتر خواهد بود بویژه در عرصه سیاسی.

اما رقبای آقای روحانی معتقد بودند در دولت ایشان یک حرکت مثبت هم برداشته نشده است؟

من اینطور ارزیابی ندارم. وقتی فضا دو قطبی می شود یکی منفی می شود و یکی مثبت. یعنی طرفین همدیگر را کاملا نفی می کنند. که این به صلاح کشور نبوده و نیست. در این زمینه رهبری هم انتظار داشتند فضای انتخابات دو قطبی نشود.

بیشتر آقای قالیباف در دو قطبی کردن فضا نقش داشت؟

همه به نوعی نقش داشتند.اما از آنجایی که فضای سیاسی در اختیار دولت مستقر است .دولت در انتخابات دور دوم می تواند فضا را به سمتی پیش ببرد که دو قطبی نشود یا کمتر شود . به هرجهت همه کسانی که در عرصه انتخابات حضور پیدا کردند هرکدام نقشی در ایجاد فضای دو قطبی داشتند که البته نقش برخی افراد از دو جناح سیاسی پررنگ تر بود.

اگرچه در خصوص سهم خواهی اصلاح طلبان از کابینه انتقادهای مطرح می شود اما با توجه به حمایتی که این طیف در دو دوره از آقای روحانی داشته اند به نظر شما طبیعی نیست که انتظار داشته باشند کابینه به گونه ای چیده شود که مطالبات حامیان آقای روحانی بیشتر مورد توجه قرار گیرد؟

آن بخش از آراء که ایدئولوژیک است به طور طبیعی چنین انتظاری دارند .چون وجهه سیاسی دارند و روی یک مشی سیاسی حرکت می کنند. لذا انتظار دارند سر کار باشند و بعد از انتخابات منشا اثر بیشتری در اداره کشور باشند.بنابراین لازم است درباره 24میلیون رای تحلیل صورت بگیرد که چقدر از این تعداد آرا ایدئولوژیک است و از جریان های اصلاح طلب و اعتدال گرا می باشد .

بالاخره رایی بوده که برنامه ها  و سیاست های آقای رییسی را نفی کرده است؟

من بخش اعظم آرای 24میلیونی را رای شناور می دانم .

همین آرای شناور هم برای رای نیاوردن آقای رییسی پای صندوقهای رای آمدند.

نه.آرای شناور اینطور نیست .این آراء معمولا دو روز مانده به برگزاری انتخابات تصمیم می گیرند .و معمولا به سمت کاندیدایی می روند که پیروز می شود و شعارهایش غالب شده است.

اما تا دقیقه 90 وضعیت رای آوری آقای روحانی مشخص نبود؟

چرا مشخص شده بود. نظرسنجی ها نشان می داد که چه کسی پیروز می شود.اما آرای شناور آرایی است که برایشان مهم نیست که چه چهره ای وارد کابینه می شود؛اصلاح طلب است یا اصولگرا یا اعتدالگر. این بخش از رای دهندگان به دنبال رسیدن به مطالبات خود از نظر معیشتی و رفاهی و عزت و اقتدار ملی هستند .لذا تحقق این مطالبات را در رای آوری آقای روحانی می دانستند. اما آن کسی که رای وی ایدئولوژیک است می خواهد آرمانهایش را محقق کند. جریان اصلاح طلب یا اصولگرا به دنبال آرمانهای خود هستند.مردم عادی که آرای شناور یا خاکستری هستند وقتی پای صندوقهای رای می آیند می خواهند مسائل روزمره ای که دارند به نحوی برآورده شود. از نگاه من عمدتا هم مشکلات اقتصادی است که جنبه رفاهی ، معیشتی و در مرحله بعد جنبه اجتماعی و آزادی های مشروع اجتماعی دارد که رای دهندگان دنبال می کنند. به هرحال اگرچه در زمان انتخابات فضا تند شد اما بعد از انتخابات که التهابات سیاسی ناشی از آن فروکش می کند اوضاع و احوال جامعه به گونه ای پیش می رود که عموم مردم به دنبال تحقق مطالباتشان خواهند بود.

پس شما معتقدید کابینه باید نمایندگان هردو جناح را در خود جای دهد؟

اینکه کابینه بتواند همه ظرفیت سیاسی کشور را برای اداره کشور مدیریت کند یک کابینه ایده آلی خواهد بود.اما چون چنین ظرفیتی را شاهد نیستیم باید کابینه به نحوی شکل بگیرد که مطالبات مردم که توسط رقیب سیاسی هم مطرح شد نیز برآورده سازد و نادیده گرفته نشود.این طور نباشد که چون طرف مقابل در یک صف دیگر بوده اند باید نظرشان نادیده گرفته شود.اگر اینگونه نشود وضعیت به شکل طبیعی تر پیش می رود.در غیر اینصورت چون در 16میلیون رای رگه های ایدئولوژیک بیشتر وجود دارد فعالیت سیاسی خودشان را در این عرصه بروز و ظهور خواهند داد. بصورت نقد عملکرد و به موازات پشتیبانی از دولت درصورتیکه خواسته شود تا معضلات را از پیش رو بردارد و بتواند مقابل دشمن خارجی که سرسختانه عمل می کند و تحریم های جدیدتری را در مجالسشان با آرای زیاد مصوب می کنند بایستد. هم دولت را در پیشبرد اهداف داخلی و رویارویی با دشمن خارجی کمک کند از طرفی نقد عملکرد را هم داشته باشند . آنجایی که ضعفی هست منصفانه و عادلانه نقد کنند تا اینکه دولت نقاط ضعف خود را اصلاح کند.

شما معتقدید کابینه بیشتر در حوزه اقتصادی نیاز به ترمیم دارد؟

بله .در این مقطع دستگاه های اقتصادی نیاز به ترمیم دارند چراکه ما از این نقطه آسیب پذیریم.دشمن هم برای رسیدن به اهدافش در ایران و منطقه روی همین نقطه دست گذاشته تا با دامن زدن به ناهنجاری های سیاسی و اجتماعی ما را از لحاظ دفاعی هم ضعیف کند.بنابراین مصلحت این است که دولت دوازدهم عمده وقتش را صرف ساماندهی وضعیت اقتصادی کشور و تقویت بنیه دفاعی کند و نظریه ای که درباره اقتصاد مقاومتی هست را اجرایی نماید.

به نظر شما رایزنی رییس جمهور با رییس مجلس و فراکسیون های مجلس درباره انتخاب کابینه ضروری است و باید اینکار انجام شود؟

چنین ضرورتی برسر مصادیق انتخاب اعضاء کابینه وجود ندارد. شاید برگزیدن معیارهای مشترک به هماهنگی بیشتر بین دولت و مجلس کمک کند. این تجربه در شکل گیری دولت نهم در معرفی مصداق ها به مجلس برای هماهنگی وجود داشت که تجربه موفقی نبود.

حضور زنان در کابینه می تواند به بهبود وضعیت مدیریت کشور کمک کند؟

زنان نشان داده اند این شایستگی را دارند که در مدیریت ارشد کشور ورود کنند.همانطور که در گذشته تجربه موفقی دراین زمینه داشته ایم. حضور زنان در عرصه مدیریت کشور نه تنها نفی نمی شود بلکه بعضا سفارش هم می شود که زنان، به نحوی در اداره کشور مشارکت داشته باشند تا از ظرفیت، توانمندی و توانایی آنها استفاده شود.خلاصه اینکه انتظار مردم و همه جریان های سیاسی، روی کارآمدن یک دولت کارآمد است، دولتی که بتواند علی رغم همه موانع، شعارهای داده شده و مطالبات واقعی مردم محقق سازد. فضای تند رقابتی فراموش شود و عزم ملی برای رویاروئی با ترفندهای دشمن خارجی و زمینه برای حل معضلات بسیار داخلی در عرصه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی فراهم گردد.