پایگاه خبری تحلیلی صلح پایدار– کمال‌الدین پیرمؤذن نمایندهٔ ادوار مجلس شورای اسلامی و فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی برای «صلح پایدار» ، نوشت: ایران ما ، باورنکردنی زیباست و با برخورداری از ثروتی سرشار ، به ویژه انسانهای با استعداد ، توانا ، پاک دل و باهوش ، باور دارم که واقعا استحقاق خیلی بهتر از این شدن را دارد ، من به این امر اطمینان دارم ، یکی از مهم ترین عوامل کُندی و حتی پس رفت جامعه ایران ، باتوجه به مدنیت درخشان تر از تمامی تمدن های دنیا ، در مقایسه با سایر کشورها ، تداوم و با کمال تاسف تشدید فرار سرمایه ها و فرار نخبگان ایران به کشورهای پیشرفته است.

ایران عزیز ، نیروهای علمی ، فرهنگی ، سیاسی ، اقتصادی ، نظامی ، ورزشی و هنری خوبی تربیت و پرورش می دهد ، اما نه تنها استعداد ، توانایی و ظرفیت مواظبت و نگهداری آنها را ندارد تا در راه ترقی و کمال علمی و اخلاقی بکار برد بلکه با تنگ نظری و دفع و حاشیه سازی جریان خاص حاکم در قدرت ، موجبات سرعت در فراری آنان را باعث می شود .

ایران بزرگ ، بطور مداوم ، نیروی کار آموزش دیده علمی و کارآفرین خود را از دست می دهد ، این فرار مغزها از کشور، به منزله تهی شدن از ارزنده ترین سرمایه های خود است . استمرار مهاجرت فزاینده و تشدید سرمایه های انسانی و مالی در چند دهه اخیر ، خاصه چهار و پنج سال گذشته ، نشان دهنده وجود مشکلات حاد ساختاری و عهد انحصارگران بی سواد قدرت طلب و موانع شدید فرهنگی در ایران بوده که منجر به عقب ماندن بحرانساز و خسرآور در فرایند توسعه می گردد.

گمان نکنم در دنیا ، جامعه یا ملتی را بتوانید پیدا کنید که مثل من و شما و بویژه بمانند اعضای تنگ نظر مُغرض جریان خاص ، تازه بقدرت رسیده ، به این راحتی سرمایه های بزرگ و کوچک انسانی خود را به دست خودش نه تنها هزینه کند ، بلکه از بین ببرد و یا طوری فراریش دهد که دیگر هرگز به عقب نگاه نکند.

عدم به فرجام رساندن برجام توسط دست اندرکاران امر و عدم تعامل سازنده دولت با سایر دول دنیا و تحریم ظالمانه ایران و در نهایت کمبود ثروت ملی و کاهش فاحش ارزش پول ملی و سرمایه گذاری خارج و داخلی در اقتصاد مولد ، زمینه یاس و ناامیدی نخبگان و مغزهای کشور را بیش از پیش ، فراهم آورده و آنان را فراری داده و می دهد . ایران رتبه اول ، فرصت سوزی و فرار دادن سرمایه ها و مغزهای منابع انسانی خویش را در جهان حایز است .

تحقیر و سرکوب استعدادهای نیروی انسانی بومی به انحای مختلف ، تمایل عمومی به کسب سریع و آسان سود سرمایه گذاری و عدم وجود روحیه ریسک طلبی صنعتی و مدیریتی ، عدم تفاهم صاحب منصبان با همدیگر ، عدم وجود یک نظام مدیریتی مشخص پایدار با انسجام و یکپارچکی لازم ، فرصت شغلی محدود ، تبعیض ، پارتی بازی و بی قانونی در استخدام و کمبود انگیزه اقتصادی – اجتماعی برای سرمایه گذاری تولیدی و بخش خدماتی به قدری   است که نه تنها جذبه حداقلی برای مهاجرت نیروهای انسانی مولد و کارآمد به کشور وجود ندارد ، بلکه مغزهای متفکر ، کار آفرینان ، پزشکان ، مهندسان ، و سایر منابع انسانی ارزنده در رشته های مختلف حتی پرستاران و استادکاران نیز ، درست در زمانی که باید ثمره ای به میهن عزیزمان برسانند ، فرار را بر قرار ترجیح می دهند.

فراری دادن و یا به انزواکشاندن و کشیده شدن نخبگان و انسانهای خدوم و توانمند ، دانا و کارآفرینان ، بزرگترین مصایب و درد بوده و حاکی از وجود خودخواهی نفسانی و تنگ نظری افراطی جریان خاص حاکم در دولت ها و تبعیض و کوتاهی و ضعف و سوء مدیرت ها می باشد ، که فرزندان دانا و شایسته کشور و دلسوزان علاقمند و با کفایت و کارآفرینان نمونه ایران را دل شکسته ، منزوی و یا بویژه فراری می دهند .

عدم اعتقاد کامل به تفکر علمی در انجام کارها ، عدم وجود نشاط و آزادی و شادابی در جامعه ، دخالت تنگ نظرانه افراد مغرض جریان خاص و ناآشنا به مسایل فرهنگی مردم ایران ، عدم تساوی شهروندان و اعطای حقوق اساسی آحاد جامعه ، گسترش فزاینده تبعیض و امیتازات باندی ، گروهی و آقازادگی ، جایگزینی روابط و ارادت بجای ضوابط و مهارت ، تعریف و تمجیدهای بیهوده صاحب منصبان و نمایندگان مجلس که بنیان بسیاری از ارزش ها را نابوده کرده است. داغ بودن بازار متملقین ،  فرصت طلب ها ، عدم ارج گذاری به نخبگان و سرمایه های نفیس انسانی با آبرو و تخریب شخصیت آنها ، نابسامانی مدیریتی و تلاش باند انجمن حجتیه این زمان در به زمین زدن یاران امام ، دلسوزان ملک و ملت و سرمایه های انسانی و مالی نفیس رقیب نقش سرنوشت ساز در فرار نخبگان داشته است.

جریان خاص پرنفوذ در قدرت ، هم بی عدالتی و فساد اداری و دافعه ها را کماکان ، خاصه در دولت مجدانه پدید می آورند و هم اینکه با بی مسئولیتی و اظهارات زننده این عده اندک انحصارگر ، بیزاری ها در نخبگان و بانوان و جوانان و دانشجویان را دامن زداه اند و در عمل این گروه کوچک ، مخالف جمهوریت نظام ، با خودکامگی و ایجاد نفاق و چند دستگی در بدنه ی قدرت ، همانگونه که جباریت صورت ، فاسد شد نظام پادشاهی است ، حکومت توده ویرانگر ، بحرانساز ، بلواگر ، خود حق پندار محض ، تنگ نظر و باعث تحریم و تضعیف و انزوای ایران و مخالف به سرانجام رسیدن برجام و حاکمیت ملی ، صورت فاسد شده مردم سالاری است که به منافع ملک ملت و کیان و نظام ، لطمات سنگینی وارد کرده و تضعیف کم سابقه سرمایه اجتماعی و فرار مغزها و سرمایه ها را باعث شده اند.

مسئولیت سنگین اجتماعی ، همه هموطنان هوشمند و وطن پرست ، در وضعیت کنونی ، بی تردید جلوگیری از فرار سرمایه و مغزها از ایران اسلامی و رهایی کشور و دولت و مجلس شورای اسلامی از دست ، این جریان خاص مخالف جمهوریت نظام و تلاش مجدانه جهت رهایی کشور از بیماری تاریخی توسعه نیافتگی و تورم خانمان برانداز است.

خشونت ، افراطی گری ، انحصارطلبی و تندروی های تخریبی داخلی و تنش زایی خارجی و فرار دادن سرمایه ومغزها ، سمِ مهلک پیشرفت کشور است.