به گزارش صلح پایدار، یک سازمان غیرانتفاعی اکتشافی و آموزشی با قدمتی ۱۳۰ ساله، مجموعه آب اطراف قطب جنوب را “اقیانوس جنوبی” نامید. این اقلیم از سواحل قطب جنوب تا عرض ۶۰ درجه جنوبی به جز گذرگاه دریک و دریای اسکوشیا امتداد دارد و خانه مهمی برای اکوسیستم‌های دریایی در نیمکره جنوبی است.

این اقیانوس با سه تا از چهار اقیانوس دیگر موجود در سیاره ما هم‌مرز است. الکس تیت، جغرافی‌دان از نشنال جئوگرافیک، گفت: دانشمندان مدتهاست اقیانوس جنوبی را به رسمیت می‌شناسند، اما، چون مطلقا توافق بین المللی وجود نداشت، ما آن را رسماً به رسمیت نشناختیم.

تیت افزود: این از برخی جهات نوعی هوش جغرافیایی است. ما همیشه آن را نامگذاری کرده‌ایم، اما کمی متفاوت [نسبت به سایر اقیانوس ها]آن را نامگذاری کرده ایم. این تغییر آخرین مرحله را انجام بود و ما می‌گوییم به دلیل جدا شدن اکولوژیکی می‌خواهیم آن را بشناسیم.

نقشه برداران نشنال جئوگرافیک از زمان شروع نقشه‌کشی در سال ۱۹۱۵ میلادی، چهار اقیانوس را بر روی زمین لیست و نقشه برداری کرده‌اند؛ یعنی اقیانوس‌های اطلس، اقیانوس آرام، هند و قطب شمال.

از نظر تاریخی آب‌های وسیع اطراف جنوبی‌ترین نقطه قاره به عنوان امتداد سه اقیانوس، اقیانوس اطلس، اقیانوس آرام و هند دیده می‌شد. مجله نشنال جئوگرافیک گزارش داد که در سال‌های اخیر، دانشمندان بر روی طبیعت منحصر به فرد آب‌های قطب جنوب متمرکز شده اند، که عمدتا به دلیل جریان‌های منحصر به فردی است که در آنجا جریان دارد، معروف به جریان گردش قطبی قطب جنوب، که قطب جنوب را از نفوذ “جهان خارجی” با جلوگیری از رسیدن توده‌های هوای گرم به قاره یخ زده جدا می‌کند. جریانات باعث خنک شدن و کمی شور شدن آب می‌شوند که به ذخیره کربن در اعماق اقیانوس کمک می‌کند و تأثیر بسزایی بر آب و هوای زمین دارد، زیرا از آب‌های اقیانوس اطلس اقیانوس آرام و هند برای انتقال گرما به اطراف سیاره ما استفاده می‌کند.