محمدعلی وکیلی

محمود واعظی در جایگاه رییس‌ دفتر رییس‌جمهوری به‌طور طبیعی نقش کلیدی دارد. به نوعی بالانسر کابینه به حساب می‌آید و در نقش روی صحنه رییس‌جمهوری دفتر او تاثیر زیادی دارد. در مواردی حتی دفتر رییس‌جمهوری از اختیارات بیشتری نسبت به معاون اول برخوردار است. درست است که رییس‌ دفتر رییس‌جمهوری در کابینه رای ندارد اما رای ساز است. در جهت‌دهی و مدیریت ذهن رییس‌جمهوری نقش مهمی دارد و در تعیین دستور کار برای رییس‌جمهوری نقش کلیدی ایفا می‌کند. رییس دفتر در میزان و نوع اطلاعاتی که به رییس‌جمهوری ارایه می‌شود نقش محوری دارد.
بنابراین نقش رییس دفتر رییس‌جمهوری در مدیریت شخص رییس‌جمهوری و به تبع آن مدیریت قوه مجریه نقش مهمی است و در ردیف پس از رییس قوه قرار دارد. محمود واعظی هم فرد پرکار و البته حزبی و تشکیلاتی است. محمد نهاوندیان، رییس دفتر سابق اما تحرک تشکیلاتی نداشت. در واقع می‌توان اینگونه گفت که تحرک روی صحنه‌ نهاوندیان کمتر از واعظی بود گرچه ممکن است پشت صحنه فعالیت بیشتری می‌کرد. نقش واعظی قابل مقایسه با نهاوندیان نیست چراکه واعظی ارتباطات گسترده اجتماعی و تشکیلاتی دارد و وقت زیادی برای سامان‌دهی حزب می‌گذارد. نهاوندیان این نقش‌ها را برعهده نداشت ضمن اینکه تعامل زیادی هم با بدنه اجتماعی نداشت. در اینکه هر فرد حزبی حتما حب و بغض‌های حزبی‌اش را همراه خود دارد و واعظی هم از این قاعده مستثنی نیست، شکی نیست. واعظی هم به عنوان یک چهره تشکیلاتی حتما گرایشات حزبی خود را در جایگاه اداری و اجرایی‌اش دخالت می‌دهد اما اینکه آیا او نقش کاتالیزور را در دفتر رییس‌جمهوری هم ایفا می‌کند یا نه و در فیلترینگ و سانسور اطلاعات چقدر موثر خواهد بود آنقدر اطلاعات دقیقی ندارم که بی‌پروا در مورد آن بنویسم کما اینکه شنیده‌ام ایشان در ارایه اطلاعات به رییس‌جمهوری خست به خرج نمی‌دهد. از سویی به نظر می‌رسد که در دور دوم ریاست‌جمهوری روحانی نقش اسحاق جهانگیری کم‌رنگ و کم‌فروغ شده است و نقش برجسته‌ای که در دور اول در اداره کابینه ایفا می‌کرد در دوره دوم تکرار نشد. اما اینکه آیا کم فروغی جهانگیری صرفا نتیجه پرفروغی واعظی است یا نه را نمی‌توان به صورت متقن بیان و قضاوت کرد و البته باید توجه داشت که در این اتفاق حتما المان‌ها و متغیرهای دیگری نیز تاثیرگذار بوده‌اند. محمود واعظی نقش برجسته‌ای هم در ارتباط دولت با مجلس ایفا می‌کند. در دولت قبل از جایگاه وزیر ارتباطات و در دوره جدید هم تعامل گسترده‌ای با نمایندگان مجلس داشته و دارد. او همواره تلاش می‌کند در مجلس موثر باشد. آقای واعظی بطور طبیعی با طیفی از نمایندگان در مجلس ارتباط حسنه‌ای دارد که با تم حزب متبوعش یعنی اعتدال و توسعه، سازگاری بیشتری دارد. ارتباط ایشان با فراکسیون مستقلین وخصوصا طیفی از آنها بسیار حسنه‌تر از دیگر نمایندگان است اما لزوما نمی‌توان اینگونه تعبیر کرد که این ارتباط در جهت تضعیف فراکسیون امید است. به هر روی محمود واعظی در جایگاه رییس دفتر رییس‌جمهوری اجازه ندارد گرایشات حزبی خود را دخالت دهد اما قطعا در ارتباطات فرانهاد ریاست‌جمهوری مختار است با هر طیفی که علاقه‌مند است ارتباط بگیرد. نمی‌توانیم تحکم کنیم که باید با امیدی‌ها ارتباط بهتری برقرار کند اما به هر روی انتظار داریم آقای واعظی متوجه باشد که جایگاهی که در دولت به او رسیده مدیون و محصول هزینه دادن کدام جریان سیاسی و فعالان سیاسی است. قطعا آقای واعظی با هوش و ذکاوتی که دارد متوجه این موضوع هست که جایگاه کنونی‌اش را مدیون جریان اصلاح‌طلبی است. ایشان حتما به خاطر دارد تنها جریانی که در مجلس در جریان انتخابات ٩۶ بی‌پیرایه و با تمام وجود و خالصانه آقای رییس‌جمهوری را همراهی کرد فراکسیون امید بود. هم در دعوت از رییس‌جمهوری و هم حمایت از دولت، این فراکسیون امید بود که سینه‌چاک پشت دولت ایستاد. خدا نکند که این فراکسیون از دولت روحانی مایوس شود و با دولت زاویه پیدا کند.

منبع :اعتماد