روانپزشک و دبیر کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکی ایران وی در خصوص دلایل گرایش به انجام   عمل‌های زیبایی می‌گوید: تمایل همه مردم دنیا به  جراحی‌های زیبایی در سال‌های اخیر به شدت افزایش یافته است، البته میل انسان به زیبایی امری غریزی است که نمی‌تواند. میل به داشتن ظاهری زیبا را دریغ کرد و نمی‌توان تأثیر زیبایی و زیبایی را در تعامل انسان نادیده گرفت.

همانطور که حتی بسیاری از موسسات خیریه در دنیا هستند که کارشان کمک به کسانی است که به دلایل مختلف ظاهر، شکل و حالت طبیعی خود را از دست می‌دهند و سعی می‌کنند آن‌ها را در جامعه بپذیرند؛ بنابراین نیاز به تایید جامعه امری است که نمی‌توان منکر آن شد.

ظاهر زیبا  بهتر است یا جذابییت درونی؟
زیبایی ظاهر با جذابیت متفاوت است. هر یک از ما ظاهر زیبا را به گونه‌ای تعریف می‌کنیم که ممکن است برخی افراد برای داشتن بینی‌های بلند، لب‌های پف کرده و گونه‌های کشیده مجبور شوند بار‌ها و بار‌ها به تیغ جراحی متوسل شوند. اگر دیگران نمی‌توانند دلیل انجام چنین کار‌هایی را بفهمند.

اما جذابیت درونی چیزی نیست که بتوان آن را به ظاهر زیبا محدود کرد. بخش مهمی از جذابیت افراد به جذابیت درونی آن‌ها برمی گردد که طیف وسیعی از توانایی‌ها از جمله اعتماد به نفس، عزت نفس و دانش و آگاهی را در بر خواهد گرفت.

به گفته معصومی، در عصر جدید، توانایی ایجاد تغییرات و قدرت انتخاب در همه اقشار از جمله تغییر ظاهر در بین افراد گسترش یافته و حتی گاهی آسانتر از رسیدن به جذابیت درونی به نظر می‌رسد. چون زودتر به دست می‌آید، تلاش کمتری برای فرد به همراه خواهد داشت. در واقع ظاهر بخشی از هویت فرد است که افراد می‌توانند در شکل دادن به آن مشارکت کنند.

اما کسب جذابیت درونی معمولاً علاوه بر صرف زمان زیاد، به تلاش بیشتری نیز نیاز دارد. داشتن عزت نفس، اعتماد به نفس و افزایش آگاهی و اطلاعات چیزی نیست که بتوان یک شبه به آن دست یافت.

این روانپزشک می‌گوید درباره هویت فردی یا «خود» دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد، از یک منظر «خود» ما در جامعه متولد می‌شود.. یعنی فرد به عنوان یک موضوع خاص آگاهی کسب می‌کند، در ادراک شخص دیگری جایگاهی دارد و مورد قضاوت قرار می‌گیرد.

این موضوع به عنوان یکی از دغدغه‌های روزانه بسیاری از خانم‌ها تعریف شده است که همیشه در معرض ارزیابی و انتخاب دیگران قرار می‌گیرند و بیشتر از آقایان بر اساس ظاهر و هیکلشان قضاوت می‌شوند..

توجه بیش از حد به زیبایی ظاهری
به گفته معصومی، ایرادی ندارد که بخواهیم زیبا باشیم یا بیشتر نگران زیبایی باشیم. اما مشکل از آنجا ناشی می‌شود که دغدغه اصلی مردان و زنان شده است که بار‌ها سلامت خود را برای تغییر ظاهر خود به خطر انداخته اند.

افراط در تلاش برای زیباتر به نظر رسیدن، مانند هر افراطی دیگر، می‌تواند یک بیماری تلقی شود، زیرا در بسیاری از موارد، افراد در واقع مشکلات را در درون خود پنهان می‌کنند. با این هدف که دیگران به ضعف‌ها و ضعف‌های درونی خود پی نبرند.

این روانپزشک می‌گوید تلاش بیش از حد برای جلب توجه دیگران می‌تواند انسان را از زندگی محروم کند و در واقع نوعی اضطراب است. لیپوساکشن، رینوپلاستی، بوتاکس، ماموپلاستی، جراحی‌های مختلف زیبایی، گوش و چشم، لیفت ابرو، تزریق ژل، پروتز لب و چانه و … به نظر نمی‌رسد همه این‌ها باشد. زیرا هر روز با روشی جدیدتر متقاضیان وسوسه می‌شوند که زیباتر شوند. به نظر می‌رسد که هر یک از این جراحی‌ها به عنوان یک مسکن موقت عمل می‌کند و به زودی اثر خود را از دست می‌دهد.

نارضایتی مزمن
به گفته معصومی درصد افرادی که جراحی می‌کنند با وجود یک یا چند عمل جراحی همچنان فکر می‌کنند زیبا نیستند. این نارضایتی می‌تواند منجر به انتظارات غیرواقع بینانه از نتیجه اقدامات آن‌ها شود و همچنین این واقعیت که آن‌ها فکر می‌کنند کیفیت زندگی و روابط بین فردی بهتر بعد از عمل بهبود می‌یابد.

با این حال، در بسیاری از موارد، به دنبال رضایت کوتاه مدت، معمولاً اختلالاتی مانند افسردگی و اضطراب ظاهر می‌شود. البته در مشکلاتی مانند «بیزاری از خود» نمی‌توان به انجام هیچ عمل زیبایی اکتفا کرد.

ناتوانی در پذیرش نشانه‌های بیگانگی
معصومی می‌گوید در حال حاضر به دلیل مشکلات مختلف اجتماعی، فشار و تمایل به ظاهر جوان و زیبا همچنان رو به افزایش است. مخصوصا برای خانم‌هایی که هنوز از روی ظاهرشان قضاوت می‌شود.

ستاره‌های سینما هر روز جوان‌تر، شاداب‌تر و باطراوت‌تر به نظر می‌رسند و رسانه‌های اجتماعی پر از برنامه‌هایی هستند که جراحی زیبایی و مفاهیم را برای تغییر و بهبود ظاهر تشویق می‌کنند.

یکی از نگاه‌های برگشت‌ناپذیر و جبران‌ناپذیر که نوعی خشونت نیز به شمار می‌رود، نگاه جنسیتی و محیطی است که ارزش زن را تنها در زیبایی ظاهرش می‌داند و در نتیجه دیگر ابعاد وجودی او را کاهش می‌دهد و نادیده می‌گیرد. افکار او

به گفته معصومی، تعریفی که زنان در برخی جوامع، مد، رسانه و تبلیغات ارائه می‌کنند، گروهی از آن‌ها را بیشتر به ظاهر خود گرایش می‌دهد. طبق بسیاری از کلیشه ها، زنان موجوداتی زیبا، ظریف، خجالتی و خجالتی هستند که مهمترین بهانه آن‌ها جوانی و زیبایی است.

با گنجاندن چنین ایده‌هایی در لایه‌های ذهنی بسیاری از زنان، آن‌ها نیز می‌خواهند جذاب‌تر و در صورت امکان باقی بمانند؛ بنابراین گاهی اوقات خطرات و مشکلات جراحی‌های مختلف را بدون توجه به نتیجه آن‌ها به خطر می‌اندازند.

این نوع آسیب به جسم و روان، خشونت علیه زنان برای پذیرش بهتر در جامعه کلیشه‌ای تلقی می‌شود.

بتدریج با اعمال جراحی مختلف ظاهر انسان به محصولی ساخته دست بشر تبدیل می‌شود که از الگو‌های زیبایی روز پیروی می‌کند و با این روند «بدن طبیعی» جای خود را به «کالبد اجتماعی» می‌دهد.

شخصیت زیبا
این روانپزشک می‌گوید اگر تعداد افرادی که می‌خواهند با جراحی زیبایی عوارض پیری را کاهش دهند زیاد شود، دوران سالمندی آن‌ها چگونه خواهد بود؟ زیرا به مرور زمان همه چیز شکل طبیعی خود را از دست می‌دهد.

زیبایی بد به نظر نمی‌رسد. اما سوال مهم این است که چگونه و چرا باید مبارزه و چین و چروک‌های نشان دهنده پیری به مرور زمان از بین برود؟

اما توجه به زیبایی شخصیت و توانمندسازی درون، به افراد دید بازتر و قدرت بیشتری می‌دهد تا از اعتماد به نفس و عزت نفس بیشتری برخوردار شوند.

منبع: پویان نیوز